ГУЛЧИНИ ҒАЗАЛ Абулқодири Бедил

Features ГУЛЧИНИ ҒАЗАЛ Абулқодири Бедил

Сари мўе гар ин ҷо хам шавӣ, бишкан кўлоҳ он ҷо.
Адабгоҳи муҳаббат нозу шўхӣ барнамедорад, Чу шабнам сар ба меҳри ашк меболад нигоҳ он ҷо.
Ба ёди маҳфили нозаш саҳархез аст аҷзоям, Табассум то куҷоҳо чида бошад дастгоҳ он ҷо.
Муқими дашти улфат бош, хоби ноз сомон кун, Ба ҳам меоварад чашми ту мижгони гиёҳ он ҷо.
Хаёли ҷилвазори нестӣ ҳам оламе дорад, Зи нақши по саре бояд кашидан гоҳ‐гоҳ он ҷо.Хушо базми вафо к‐аз ҳиҷлати изҳори навмедӣ, Шарар дар санг дорад пар фишониҳои оҳ он ҷо.
Ба саъйи ғайр мушкил буд з‐ошуби дуӣ растан, Саре дар ҷайби худ дуздидаму бурдам паноҳ он ҷо.
Дил аз камзарфии тоқат набаст эҳроми озодӣ, Ба санг ояд магар ин ҷому гардад узрхоҳ он ҷо.
Ба Канъони ҳавас дарде надорад Юсуфи матлаб, Магар дар худ фурў рафтан кунад эҷоди чоҳ он ҷо.
Зи бас файзи саҳар меҷўшад аз гарди саводи дил, Ҳама гар шаб шавад, рўзат намегардад сиёҳ он ҷо.
Зи тарзи машраби ушшоқ сайди бенавоӣ кун, Шикасти ранги кас обе надорад зери коҳ он ҷо.
Замингирам ба афсуни дили бемуддао, Бедил, Ба он водӣ, ки манзил низ меафтад ба роҳ он ҷо.